Οι ασθενείς με οστεοπενία ή με οστεοπόρωση είναι συνήθως άνθρωποι μέσης και ανώτερης ηλικίας, οι οποίοι πολλές φορές χρειάζονται αποκατάσταση δοντιών που τους λείπουν, με οδοντικά εμφυτεύματα.
Ρωτούν λοιπόν συχνά, αν είναι κατάλληλοι υποψήφιοι για οδοντικά εμφυτεύματα και αν η θεραπεία με αυτά μπορεί να είναι επιτυχημένη σε βάθος χρόνου, χωρίς προβλήματα.
Αν ανήκετε σε αυτή την κατηγορία ασθενών καλό είναι να γνωρίζετε, πως η οστεοπόρωση δεν αποτελεί αντένδειξη για την τοποθέτηση των οδοντικών εμφυτευμάτων.
Μπορείτε να βάλετε οδοντικά εμφυτεύματα χωρίς πρόβλημα, εφόσον μετά τον ακτινογραφικό έλεγχο διαπιστωθεί πως υπάρχει αρκετή ποσότητα οστού ώστε να μπορούμε να τα τοποθετήσουμε. Η θεραπεία σας βέβαια πρέπει να γίνεται με εμφυτεύματα που προάγουν την σύνθεση του οστού με την επιφάνεια τους, ενώ μπορεί να χρειαστεί να περιμένουμε λίγο παραπάνω πριν την προσθετική αποκατάσταση ώστε να βεβαιωθούμε πως τα εμφυτεύματα σας έχουν οστεοενσωματωθεί.
Αυτό όμως που πρέπει να επικοινωνήσετε στον γιατρό σας, είναι αν χρησιμοποιείτε φάρμακα για την οστεοπόρωση, ποια είναι αυτά και για πόσο χρόνο τα λαμβάνεται.
Πολλοί οστεοπορωτικοί ασθενείς χρησιμοποιούν φάρμακα όπως τα διφωσφονικά άλατα που αυξάνουν την οστική μάζα και ελαττώνουν κατά το ήμισυ τον κίνδυνο καταγμάτων των σπονδύλων, των ισχίων κλπ. Τα διφωσφονικά άλατα χρησιμοποιούνται επίσης ενάντια της οστεοπόρωσης που προκαλείται από τη μακροχρόνια χρήση της κορτιζόνης.
Για την οστεοπόρωση τα σκευάσματα διφωσφονικού οξέος λαμβάνονται συνήθως από το στόμα και στην Ελλάδα τέτοια είναι το Bonefos, το Fosamax, το Bondronat και το Actonel.
Τα τελευταία χρόνια τα διφωσφονικά άρχισαν να χρησιμοποιούνται ευρέως και σε ογκολογικούς ασθενείς με οστικές μεταστάσεις ιδίως από το πολλαπλό μυέλωμα, τον καρκίνο του μαστού και του προστάτη.
Στην τελευταία κατηγορία ασθενών, τα διφωσφονικά χορηγούνται σε ενδοφλέβια μορφή και η δόση τους είναι περίπου 12 φορές υψηλότερη από εκείνη που χορηγείται για τη θεραπεία της οστεοπόρωσης. Το συνηθέστερο ενδοφλέβιο σκεύασμα είναι το Zometa.
Τα ενδοφλεβίως χορηγούμενα διφωσφονικά άλατα έχουν ενοχοποιηθεί για προβλήματα νέκρωσης του οστού των γνάθων. Αυτό διότι τα διφωσφονικά μπορούν να μειώσουν την ικανότητα αναδιαμόρφωσης του οστού σε σημείο που η ανταπόκριση του οστού, μετά από οποιοδήποτε τραύμα να είναι μηδενική.
Οι έρευνες δείχνουν πως από το συνολικό αριθμό ασθενών που παρουσίασαν οστεονέκρωση γνάθων, το 96% αφορά ενδοφλέβια χορήγηση και μόνο 4% στοματική χορήγηση του φαρμάκου.
Στους ασθενείς με ενδοφλέβια χρήση διφωσφωνικών αλάτων αντενδείκνυται η τοποθέτηση οδοντικών εμφυτευμάτων.
Οι ασθενείς που χρησιμοποιούν διφωσφονικά από το στόμα, σπανίως εμφανίζουν προβλήματα οστεονέκρωσης και μπορούν να προβούν σε τοποθέτηση οδοντικών εμφυτευμάτων. Παρόλα αυτά ανάλογα με την διάρκεια χρήσης των φαρμάκων μπορεί να χρειαστεί τροποποίηση της φαρμακευτικής αγωγής τους.
1.Σε ασθενείς που βρίσκονται σε θεραπεία με διφωσφονικά φάρμακα από το στόμα ή που λάμβαναν διφωσφονικά στο παρελθόν μέχρι 4 χρόνια, η τοποθέτηση οδοντικών οστεοενσωματούμενων εμφυτευμάτων γίνεται χωρίς καμία τροποποίηση της θεραπείας. Τα εμφυτεύματα φαίνεται πως μπορούν να ενσωματωθούν χωρίς προβλήματα στους ασθενείς αυτούς.
2.Σε ασθενείς που λαμβάνουν διφωσφονικά για λιγότερο από 4 χρόνια και χρησιμοποιούν ταυτόχρονα κορτικοστεροειδή, συνιστάται μετά από επικοινωνία με τον υπεύθυνο γιατρό, διακοπή χορήγησης των διφωσφονικών τουλάχιστον 2 μήνες πριν το χειρουργείο και 3 μετά από αυτό.
3.Σε ασθενείς που λαμβάνουν διφωσφονικά για περισσότερο από τέσσερα χρόνια με ή χωρίς ταυτόχρονη χρήση κορτικοστεροειδών συνιστάται μετά από επικοινωνία με τον υπεύθυνο γιατρό, διακοπή χορήγησης των διφωσφονικών τουλάχιστον 2 μήνες πριν το χειρουργείο και 3 μετά από αυτό.
Η οστεοπόρωση δεν αποτελεί αντένδειξη για την αποκατάσταση των ελλειπόντων δοντιών με εμφυτεύματα. Ενημερωθείτε για τις λύσεις που υπάρχουν και επωφεληθείτε.
Read more: American Association of Oral and Maxillofacial Surgeons Position Paper on Medication-Related Osteonecrosis of the Jaw—2014 Update
